آب در قرآن كريم با واژه «ماء» 63 بار به كار رفته و توجّه ويژه اى به آن شده است.
قرآن كريم در آيات زيادى ريشه زندگى را هم در منشأ و پيدايش و هم در صحنه هستى و تداوم حيات از آب مى داند.
همچنين آغاز آفرينش انسان را از آب دانسته است.
يافته هاى امروز نيز منشأ حيات بودن آب را اثبات مى كند.
براساس اين يافته ها «اصل حيات، ريشه در آب دارد و نخستين موجود يا موجودات زنده به صورت حيوان بسيط تك سلولى از آب دريا پديد آمده اند».
آب نه تنها مايه آفرينش همه موجودات مادّى است، بلكه عامل اساسى براى استمرار حيات آنها نيز هست؛ زيرا اين اكسير حيات، مهم ترين عنصر تشكيل دهنده هر موجود زنده است و در همه فعل و انفعالات درون آن نقش بسزايى دارد.
براى نمونه، بدن انسان به اسفنجى مى ماند كه آب، آن را فراگرفته است كه ميزان اين آب در يك انسان بالغ، 58 تا 68 درصد بدن او است كه اگر به ميزان 10 درصد از آن كاسته شود، پيامدهاى ناگوارى براى او به بار خواهد آورد و اگر به 20 درصد برسد، ممكن است موجب مرگ وى شود».